"மகாமுனி"

# 1

மகாமுனி

அன்று இரவு அவன் நினைத்தது போல இல்லை கடும் குளிர். இமயமலைச் சாரலில் தன் குருவை கண்டடையும் பொருட்டு காத்திருந்தான். தனக்குத் தோதான ஓர் இடத்தில் அமர்ந்து கொண்டு அன்று இரவைக் கழித்து கொண்டிருந்தான். அருகில் இருந்தவர்கள் குளிரிலிருந்து தங்களைக் காத்துக் கொள்ள தீ மூட்டி குளிர் காய்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். இவனும் சற்று நேரத்தில் எழுந்து அவர்களோடு சேர்ந்து அமர்ந்துகொண்டான். இரவில் அனைவரும் குளிர் காய்வதற்கு தேவையான விறகுகளை தீயிலிட்டு கொண்டிருந்தனர். இவனுக்கு அந்த வெப்பம் கொஞ்சம் கதகதப்பைத் தந்தது. மனதில் புதுத்தெம்பு ஏற்பட்டது. இந்த வாழ்க்கையைப் பற்றி கொஞ்சம் யோசிக்கத் தொடங்கினான். மனதில் எழும் பல கேள்விகளுக்கு விடையைத் தேடித் தன்னந்தனியே வந்த வழிப்போக்கன் போல தன்னை உணர்ந்தான். என்னவானாலும் சரி தன் வாழ்வின் இலட்சியத்தை அடைந்தே தீருவது என்று தீர்மானித்தான். காலையில் மற்ற விஷயங்களைப் பேசிக் கொள்ளலாம் என்று மனதில் உறுதி கொண்டு ஓர் இடத்தில் படுக்க தயாரானான்... 

# 2

மகாமுனி

காலையில் சூரிய வெளிச்சம் வருவதற்கு தாமதமானாலும் குளிரில் நடுங்கி ஒடுங்கி படுத்து இருந்தவர்கள் காலையிலேயே எழுந்து குளிர்ந்த நீரில் நீராடி விட்டு வருவதை பார்த்தான். நினைத்துக் கூட பார்க்க முடியவில்லை அவனால்! இந்த குளிரில் எப்படி இவர்களால் அதிகாலையில் நீராட முடிகிறது? என்று நினைத்தான். சரி நாமும் முகம், கை, கால் கழுவி விட்டு வரலாம் என்று எழுந்து நடக்கலானான். சிறிது தூரத்தில் படிக்கட்டுகள் கீழ் முகமாக இறங்கத் தொடங்கியது 20 அல்லது 25 படிக்கட்டுகள் கடந்ததும் இமயமலை பனிக்கட்டிகள் உருகி ஓடும் ஆறு என்பதை உணர்ந்தான். அந்த குளிர்ந்த நீரில் உடலை நனைப்பதற்கு சிறிது அச்சம் என்றாலும் ஞானிகள் முனிவர்கள் இதையெல்லாம் பொருட்படுத்துவது இல்லை, எந்த நீரிலும் அவர்களால் குளிக்க முடியும்  அவர்களால் எதுவும் செய்ய முடியமுடியும் என்று தனக்குள்ளே பேசிக் கொண்டான். ஒரு வழியாக தைரியத்தை வரவழைத்து ஆற்றில் மெதுவாக இறங்க தொடங்கினான். கால்களை இறுக்கிப் பிடித்த அந்த குளிர்ந்த நீர் உடல் முழுக்கவும் பரவத்தொடங்கியது. மூச்சை பிடித்துக்கொண்டு மூழ்கி எழுந்தவன் மூன்று முறை மூழ்கி விட்டு கரை ஏறினான். அதுவரை தெரிந்த குளிர் சற்று அதிகமாகவே உணர்ந்தான் என்றாலும் போகப்போக குளிர் அவனை விட்டு சிறிது விலகியதாக ஓர் உணர்வு ஏற்பட்டது. தான் வைத்திருந்த உடமைகளை ஒரு பையில் வைத்து கட்டிக் கொண்டு எழுந்து நடக்கத் தொடங்கினான். முன்பின் அறியாத அந்த வழிப்பாதையில் தான் முன்பே வந்தது போல யாரிடமும் எதுவும் கேட்காமல் வழி தெரிந்தவன் போல் நடக்கலானான். என்னதான் அங்கு இருக்கிறது என்ற ஆவல் அவனை சோர்வடைய விடாமல் நடக்கச் செய்தது. தொடர்ந்து இப்படியே நடந்து சென்று கொண்டிருந்தான் நீண்ட தூரம் வந்து விட்டான். ஆள் நடமாட்டம் குறைந்து காணப்பட்டது. தூரத்தில் ஒரு சிலரின் நடமாட்டத்தை உணர்தான். அங்கு சென்று பார்த்தால் ஆச்சரியம்! அதிசயம்!! அந்த இமயமலைச் சாரலில் அசையாமல் ஒரு கணம் நின்று வேடிக்கை பார்த்தான். மனிதர்கள்...இல்லை வினோதமான உருவம். என்னவென்று சொல்லத் தெரியவில்லை. தூரத்தில் பனிமூட்டத்தில் மிக பெரிய உருவம் அசைவதை மட்டும் அவனால் உணரமுடிந்தது.

# 3

மகாமுனி

என்ன அதிசயம் குரங்கு மனிதர்கள். இதுவரையில் கதைகளில் கேள்விப்பட்ட குரங்கு மனிதர்களை முதன்முறையாகப் பார்த்ததில் எங்கிருந்தோ பயம் வந்து தொற்றிக் கொண்டது. யார் இந்த.குரங்கு மனிதர்கள் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்?  என்ற பல கேள்விகள் எழுந்தன? இருப்பினும் அதையெல்லாம் வெளிக்காட்டிக் கொள்ளவில்லை. விரிந்துகொண்டே போன அந்த மலைச்சாரலில் எங்கு ஒளிந்து கொள்வது?  இல்லை இவர்களிடம் இருந்து எப்படி தப்பிப்பது என்ன? செய்வது என்று தெரியாமல் திகைப்பில் ஆழ்ந்தான். ஒருவழியாக மனதில் தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு அவர்களை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினான். அங்கிருந்த மனிதர்கள் பார்ப்பதற்கு நம்மூர் சாமியார்கள் போல் அல்லாமல் மிகவும் வித்தியாசமாக  பயங்கரமான ஒரு அகோரி தோற்றத்துடன் காணப்பட்டனர். அவர்களுடன் இருந்த குரங்கு மனிதர்கள் ஏதோ ஒரு மொழியில் உரையாடி கொள்ளும் விதம் அவனுக்கு விளங்கியது. அந்த அகோரிகளில் ஒருவர் பேசுகிற பொழுது இடை இடையே கடவுளே அனைத்தும் அவனே பிரம்மம் என்று கூற இவனுக்கு மேலும் ஆச்சர்யம்! வியப்பு!!தமிழறிந்த ஒரு அகோரி இருப்பதை எண்ணி வியந்தான் அவரருகே சென்று (மகாமுனி) சாமி நான் முன்னூரில் இருந்து வருகிறேன் என்றான். அந்த மகாமுனி ஓ.... உனக்கு இங்கே என்ன வேலை ஏன் இங்கு வந்தாய் என்று கேட்க அவன் ஒருநிமிடம் தயங்கி பேசத்தொடங்கினான். 

# 4

மகாமுனி

அவன் பேசும் முன்பே நிறுத்து முதலில் நீ என்னிடம் உன்னைப் பற்றி சில உண்மைகளைச் சொல்ல வேண்டும். என்று கூறினார். அவன் தன்னை பற்றி சுருக்கமாக கூறினான். மகாமுனி தான் சில பரீட்சைகளை வைப்பேன் என்று கூறினார். சில கேள்விகளைக் கேட்பேன் அதன் பிறகே  நீ என்னுடன் பயணிக்கலாம் என்றார் அந்த மகாமுனி. அதற்கு முன்பு அந்த இடத்தை விட்டு போக வேண்டும். ஏனென்றால் குரங்கு மனிதர்கள் நாம் பேசுவதை  கேட்டுக் கொண்டிருப்பார்கள் என்று மகாமுனி கூற... நான் ஏன் வந்தேன் எதற்காக இங்கு சுற்றி திரிகிறேன் என்று  விளக்கிக் கூறுவதற்கு சூழல் அவ்வளவாக அங்கு சரியில்லை என்று அவனுக்கு தோன்றியது. அந்த மகா முனி முன்னோக்கி  நடக்கத் தொடங்கினார். போகிற வழியில் இருவரும் நிறைய மரங்களையும்  செடிகளையும் கடந்து சென்றனர். பாதைகள் முழுக்க நனைந்தபடியே இருந்தது சமதளத்தில் நடந்து கொண்டிருந்த அவர்கள் வழியில் ஒரு மேடான பகுதியை நோக்கி நடக்கத்தொடங்கினர்.  அந்த மேடான பகுதியில் கோவில் ஒன்று இருந்தது. அங்கு சிலர் இறைவனை பிரார்த்தனை செய்தவாறு நின்றுகொண்டு இருந்தனர். தீபாராதனை  நடந்துகொண்டிருந்த சமயம் என்று தோன்றியது காரணம் அந்த கோவிலில் மணி ஓசை தொடர்ந்து கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. உடனே அந்த மகாமுனி வேகமாக நடக்கத் தொடங்கினார். அவர் பின்னே அவனும் எதுவும் கேட்காமல் நடந்தான் மகாமுனி சற்றென்று அந்தக் கோவிலின் கருவறையின் உள்ளே சென்று ஓரிடத்தில் அமர்ந்து கொண்டார். அவனும் அவருக்காக வெளியில் காத்திருந்தான் கருவறையின் உள்ளே லிங்க வடிவிலான உருவம் ஒன்று மங்கலான விளக்கொளியில் தெரிந்தது. மகாமுனி வரும் வரை இந்த இடத்திலேயே அமர்ந்து இருப்பது என்று முடிவு செய்து ஒரு தூணில் சாய்ந்தவாறு அமர்ந்து கொண்டான். அவர் வருவதற்கு நேரமாகும் என்பதை மட்டும் அவனால் உணர முடிந்தது. அங்கிருந்தவர்கள் யாரும் அவரை தடுக்கவோ உள்ளே செல்லக்கூடாது என்றோ கூறவில்லை... என்பதை உணர்ந்து இவனும் மௌனமாக ஓரிடத்தில் அமர்ந்து கொண்டான்.

# 5

மகாமுனி

இவனும் அந்த கட்டாந் தரையில் சம்மணமிட்டு அமர்ந்து தியானம் செய்ய ஆரம்பித்தான். எவ்வளவு நேரம் இப்படி இருக்க போகிறோம் என்று தெரியாமலேயே அவன் அப்படியே தியானித்து இறைவனோடு இரண்டறக் கலந்துவிட வேண்டும் என்பவன் போல அமர்ந்திருந்தான். அதைவிட வேறென்ன இருக்க முடியும் வாழ்வின் தேடலில். மகாமுனி வெளியில் வருவதாக தெரியவில்லை. தியானத்தில் ஆழ்ந்தவனின் மனம் சஞ்சலம் அடைந்தது. பால்ய கால நினைவுகள் தொடர்ந்து வரவே கண்ணைத் திறந்தது பார்த்தான். அவன் எதிரே ஒரு குரங்கு ஒன்று அமர்ந்திருந்தது இவனைப் பார்த்து வாயை திறந்து காட்டியும் கைகளை அசைத்தும் ஏதோ ஒரு செய்கையை செய்து கொண்டும் இருந்தது. இவனுக்கு அதை பார்ப்பதற்கு கொஞ்சம் வித்தியாசமாக இருந்தாலும் அந்த குரங்கு மிகவும் அழகாக நீண்டு வளர்ந்த ரோமங்களையும் சிவந்த கைகளையும் நீட்டி எதையோ கேட்க வருவதைப் போல் தொடர்ந்து செய்து கொண்டே இருந்தது. அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. தன் பையிலிருந்து ஒரு வாழைப்பழத்தை எடுத்து அந்த குரங்கிடம் கொடுத்தான். அதை பெற்றுக்கொண்ட சந்தோஷத்தில் அந்த குரங்கு அவன் அருகில் வந்து அமர்ந்தது. இவனும் எதுவும் செய்யவில்லை திடீரென்று குரங்கு எங்கேயோ தாவிக்குதித்து ஓட அந்த பக்கமாக திரும்பி பார்த்தான். பெரும் முனிவர்களின் கூட்டம் அந்த கோயிலை நோக்கி வருவதை உணர்ந்தான். அதற்குள்ளாக மகாமுனி வெளியில் வந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று எண்ணினான். ஆனால் அந்த மகாமுனி தியானத்திலிருந்து எழுவதாக தெரியவில்லை. அந்தப் பெரும் கூட்டம் கோயிலை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டே இருந்தது. எங்கும் பனிக்காடு  ஆட்டம் பாட்டம் சிலர் கையில் மஞ்சள் நிற துணியை வைத்துக் கொண்டும் மற்றவர்கள் கைகளில் கமண்டலம், ஊன்றுகோல், பிச்சை பாத்திரம், கழுத்தில் உத்திராட்ச மாலைகள், உடல் முழுக்க சாம்பல், ஜடாமுடி, உடம்பில் கருப்பு நிற நீண்ட அங்கி என பார்ப்பதற்கே ரொம்ப வித்தியாசமாக அந்த கூட்டத்தினர் இருந்தனர்.

#6

மகாமுனி

அவர்கள் அனைவரும் கோயிலின் படிக்கட்டுகளில் ஏறி மேலே வரத் தொடங்கினர். கருவறையில் இருந்த மகாமுனி சற்றே கண்  விழித்து உள்ளிருந்து வெளியே தொடந்தார். அந்த சமயத்தில் அங்கிருந்த கூட்டத்தார். அவரைக் கண்டதும் கையெடுத்து வணங்கினார்கள். மகாமுனி அவர்களை சிறிதும் பொருட்படுத்தாது நடந்து போகலானார். அனைவரும் வந்து அமைதியாக அந்த மண்டபத்தில் நிற்கத் தொடங்கினர். மீண்டும் அந்த மகாமுனி திரும்பவும் வந்தார். கருவறையின் உள்ளே சென்று ஒரு பெரிய ஊன்றுகோலை கையில் எடுத்து  வந்ததும் அனைவரும் ஹர ஹர சம்போ மகாதேவா சம்போ மகாதேவா ஹர ஹர சம்போ மகாதேவா ஹர ஹர மகாதேவா என்று மூன்று முறை கூறி வணங்கினார். பின்பு எதுவும் பேசாமல் மகாமுனி நடக்க அவரை அந்தப் பெரும் கூட்டம் பின்தொடர்ந்தது. அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. இவனும் அந்த கூட்டத்தோடு கூட்டமாக கலந்து நடக்கத் தொடங்கினான். பக்கத்தில் வருபவர்கள் ஒவ்வொருவரையும் மேலிருந்து கீழாக உற்று பார்த்த வண்ணமே நடந்துகொண்டிருந்தான். இவர்கள் அனைவரும் எங்கு செல்கிறார்கள்? என்ன செய்யப்போகிறார்கள்? என்று எதுவும் தெரியாமலே அவர்களோடு மெதுவாக அந்த மலைச்சாரலில் நடந்து  சென்றான். மேலே செல்ல செல்ல பனி உருகி பாதை எங்கும் நீராக வழிந்தோடியது. கால்கள் வழுக்கிவிடும் அளவிற்கு பாறைகளின் மேல்  நீர் வழிந்தோடியது.  பாறைகளின் மேல் பக்குவமாக ஊன்று கொலை வைத்து பிடித்து நடக்க வேண்டியதிருந்தது. எங்கிருந்தோ வந்த அந்த குளிர்காற்று மேலும் நடுங்கச் செய்தது. அதை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் இறுகிய உடம்போடு அடி மேல் அடி வைத்து நகர்ந்துகொண்டே இருந்தான். எங்கேதான் செல்கிறார்கள்? பின்தொடர்ந்தே செல்லலாம் என்று அவனுக்குத் தோன்றியது. எதுவும் பேசாமல் அவனும் அவர்களோடு ஒருவனாக கலந்து இயல்பாக பயணத்தைத் தொடர்ந்தான். நீண்ட நேரம் பயணம் செய்ததில் சோர்வு தட்டியது அவன் கால்களுக்கு. சிறிது இளைப்பாறலாம் என்று எண்ணினான். மற்றவர்கள் எல்லாம் அதைப் பற்றி கவலைப்படாமல் நடந்து கொண்டே இருந்தனர். மகாமுனி இவனை கண்டுகொள்ளாமல் முன்னோக்கி வேகமாக நடந்து கொண்டே இருந்தார். இவனுக்கு ஒன்று மட்டும் விளங்கியது. இவர்கள் அனைவரும் யாரையோ பார்க்க செல்கிறார்கள் என்பதை ஊகித்து உணர்ந்தான். என்னதான் இருக்கிறது இந்த இமயமலை உச்சியில் முடிந்தவரை ஏறி விடுவோம் என்று எண்ணத் தொடங்கினான். அப்பொழுது திடீரென்று ஒரு சத்தம் கேட்டது. அனைவருமே திரும்பி பார்த்தனர். குரங்கு மனிதர்கள் வரும் சத்தம் தான் அது என்பதை அவன் அப்பொழுது  உணரவில்லை.

# 7

மகாமுனி

எல்லோரும் சற்று பதட்டமடைய அவன் மட்டும் குரங்கு மனிதர்களைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆவலோடு காத்திருந்தான். சத்தம் வரும் திசையை நோக்கி பார்த்துக் கொண்டே நடந்து சென்றான். அனைவரும் நின்ற இடத்திலேயே ஹர ஹர மகாதேவா ஹர ஹர மகாதேவா ஹர ஹர மகாதேவா என்று கூறினர். மகாமுனி இவர்கள் அனைவரையும் பார்த்து கையை உயர்த்தி சங்கேத மொழியில் பேசத்தொடங்கினார் அப்போது அந்த குரங்கு கூட்டத்தின் சத்தமும் ஒடுங்கிப் போய் இருந்தது. அவனுக்கு மகாமுனி என்ன பேசுகிறார் என்பது விளங்கவில்லை. மொழியும் புரியவில்லை ஒருவழியாக மகாமுனி பேசி முடித்ததும் அந்த கூட்டம் அங்கிருந்து கலைந்து சென்றது. இப்பொழுது மகாமுனி அவனும் மட்டுமே அங்கிருந்தனர். சரி நாளை நாம் பேசிக்கொள்ளலாம் இப்பொழுது நீ இங்கு ஒரு இடத்தில் ஓய்வு எடு என்று கூறி அவரும் ஓரிடத்தில் ஓய்வெடுக்கச் சென்றுவிட்டார். அப்பொழுது சூரியன் அஸ்தமனம் ஆகியிருந்தது. உறக்கம் இல்லாமல் அவன் விழித்துக் கொண்டிருந்தான் நாம் எதற்காக இங்கு வந்தோம் இப்பொழுது என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறோம்? இவர் ஏன் இன்னும் நம்மிடம் எதையும் கேட்கவில்லை என்று எண்ணிக்கொண்டே ஓரிடத்தில் படுத்துக்கொண்டு தனக்குள்ளாகவே பேசிக்கொண்டு இருந்தான்.

# 8

மகாமுனி

அன்றைய பொழுது நன்றாகத்தான் விடிந்தது. சூரிய ஒளியின் முதல் கிரணத்தின் ஒளி இவன்  முகத்தில் லேசாகப் படரத் தொடங்கியது. கண் விழித்ததும் அந்த காலைப்பொழுதில் மகாமுனியும் மற்ற சிலரும் ஆற்றில் சூரியநமஸ்காரம் செய்துகொண்டிருந்தனர். இவன் இருந்த இடத்தில் பார்த்தவாரே தூரத்தில் தெரியும் அந்த மலை உச்சியின் அழகை ரசித்தபடியே படுத்திருந்தான். இவனுக்கு அந்த விடியற்காலை பொழுது மிகவும் ரம்மியமாக தோன்றியது. இந்த இடத்தை விட்டு இனி போக கூடாது என்று முடிவு செய்தவன் போல தீர்க்கமாக படுத்திருந்தான். மகாமுனி சூரிய நமஸ்காரம் செய்து முடித்துவிட்டு ஈர உடையை உடுத்திக் கொண்டு அவன் அருகில் வந்து நின்றார்.

# 9

மகாமுனி

400 ஆண்டுகளுக்கு முன் தான் தங்கியிருந்த முன்னூரில் இருந்து இந்த இளைஞன் இமயமலை வந்திருப்பது அவருக்கு வியப்பாகவும் அதே சமயத்தில் பழைய நினைவுகளை மனதில் காட்சிகளாகவும் விரிந்தது. மகாமுனி அங்கு தங்கியிருந்த நாட்களில் பல சம்பவங்கள் அவர் வாழ்க்கையில் ஏற்பட்டது. பல திருப்பங்களையும் வாழ்வில் ஏற்படுத்தியது. அக்கோயில் வரலாறு மிகவும் சுவாரஸ்யமானது. சோழமன்னர்களின் வம்சாவழியில் வந்த மன்னர்களில் ஒருவன் தென்னிந்தியாவில் ஒரே சமயத்தில் 300 சிவ ஆலயங்களை கட்ட வேண்டும் என்று தீர்மானித்தான். அப்படி கட்டப்பட்ட கோவில்களில் முன்னூறாவது கோயில்தான்ஆடவல்லீஸ்வரர் திருக்கோயில் முன்னூர். அதனாலே அந்த ஊருக்கு முன்னூர் என்ற பெயர் வழங்கலாயிற்று.

# 10

மகாமுனி

மகாமுனி முன்னூரில் தங்கியிருந்த சமயத்தில். அவ்வூருக்கு ஒரு சமணத் துறவி வந்தார். அவ்வூரில் உள்ள மக்கள் அவரை அவ் ஊரிலிருந்து இருந்து விரட்டி அடித்தனர்.  காரணம் ஆடைகள் எதுவும் இன்றி தெருவில் வந்த அந்த துறவியை ஊர் மக்கள் பார்வையில் சகித்து கொல்ல முடியவில்லை. அந்த சமயத்தில் மகாமுனி அவரை பாதுகாத்து முன்னூருக்கு அருகிலுள்ள உப்புவேலூர் எனும் ஊரில் அவரை தங்க வைத்து அவருக்கு வேண்டிய சில உதவிகளை செய்து கொடுத்தார். அதனை ஏற்று அந்த சமணத் துறவியி உப்பு வேலூரில் தங்கிவிட்டார்.

# 11

மகாமுனி

வேலூரில் தங்கியிருந்த சமணத்துறவி அங்குள்ள மக்களின் கல்வியறிவின்மையை உணர்ந்து சமணப் பள்ளியை உப்புவேலூரில் தொடங்க எண்ணினார். அப்பொழுது அவருக்கு உதவி செய்ய யாரும் முன்வரவில்லை. அவ்வூரில் கோவிலில் நடனமாடும் தேவதாசி ஒருத்தி சமணத்துறவிக்கு பொருளுதவி செய்தாள்.

# 12

மகாமுனி

முன்னூரில் உள்ள ஆடவல்லீஸ்வரர் திருக்கோவில் தேர் திருவிழா சமயம் அது. கோவிலில் அதுவரை நாட்டியம் ஆடி வந்த தேவதாசியை கோவிலுக்கு உள்ளே ஆட அனுமதிக்கவில்லை காரணம் சமணத்துறவிக்கு பொருளுதவி செய்ததோடு தங்க இடமும் உணவும் கொடுத்தாள் என்ற காரணத்தினால் அன்று முதல்

அவளை கோவில் உள்ளே ஆடுவதற்கு யாரும் அனுமதிக்கவில்லை. தேர்த் திருவிழாவின்போது தேவதாசிகள் தெருக்களில் அதாவது தேர் செல்லும் முன்பாக ஆடி சென்றனர்.

#13

#மகாமுனி

13
மகாமுனி

அதிகாலை சூரியன் இன்னமும் உதிக்கவில்லை. குளிர் எங்கும் பரவி இருந்தது. படுத்திருந்த இடத்தை விட்டு எழுந்து கங்கை கரை நோக்கி நடக்கத்தொடங்கினான். அமைதியாக ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நதியில் இரங்கி குளித்து விட்டு கரையில் உடைகளை மாற்றிக்கொண்டான். ஈரமான உடைகளை பிழிந்து எடுத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து புறப்பட்டு போனான். மகாமுனியை அன்று அவன் பார்க்கவில்லை. நாடோடியாக காசிநகரை சுற்றி வந்தான். அந்த ஊரில் ஒரு பெண் துறவி இருந்தார். அவர் உணவு சாப்பிடுவதே இல்லை என்று கேள்விப்பட்டிருந்தான். அந்த பெண் துறவியை அனைவரும் உணவு உட்கொள்ளா யோகினி என்று அழைத்தார்கள் பல ஆண்டுகளாக அவர் உணவின்றி வாழ்ந்து வருகின்றார். இது எப்படி சாத்தியம் என்று யோசித்து கொண்டே நடந்து சென்றான். வீதிகளில் மக்கள் கூட்டம் ஒரு இடத்தில் மட்டும் அனைவரும் கூடி யாருக்காகவோ காத்திருப்பது போல நின்று கொண்டு இருந்தனர். அவன் தோடிவந்த அந்த பெண் துறவியை பார்பதற்கு பலர் காத்திருந்தனர். அந்த பெண் துறவி காற்றையே உணவாக உட்கொண்டு வாழ்ந்து வருகிறார் என்பது அவனுக்கு வியப்பாக இருந்தது. அவரை பார்க்க அவனும் அந்த கூட்டத்தில் ஒருவனாக நின்று கொண்டான். அந்த பெண்துறவி அழுக்கு உடை பல நாள் ஒரே இடத்தில் இருந்து எந்த அசைவுகளும் இல்லாமல் இருந்தார். அவரை தலையைச் சுற்றி ஒரே அழுக்கு, சிக்கு அடைந்த (சடைபிடித்த) தலை. இவர் யாருடனும் பேசுவதில்லை.  இவரை போலவே மௌன சாமியாரும் அங்கு ரொம்பவே பிரபலம். அவர் இரண்டு ஒரு வார்த்தை பேசுவார். அதுவும் அவர் விருப்பப்பட்டால்.

#14

#மகாமுனி

சிவந்த ஒளி பொருந்திய முகம், தலைமுடியும் நீண்ட தாடியும் வெண்மையான நிறத்தில் அழகாக இருந்தது. கையில் நீண்ட கைத்தடி, காவி உடை, கழுத்தில் ருத்ராட்ச மாலை, தோலில் ஒரு நீண்ட துணிபை, வயது முதிர்ந்தவர். என்றாலும் அவரிடம் எந்த நடுக்கமும் தளர்வும் காணப்படவில்லை. தெளிவான பார்வை, திடகாத்திரமான உடல், நிதானமான பேச்சு, அவரை ப் பார்த்தால் அமைதியின் வடிவாக தோன்றக்கூடிய உருவ அமைப்பு. 

அவரின் பெயர் சக்திவேல் சுவாமிகள். இவர் புதுச்சேரியில் இருந்து காசிக்கு வந்திருக்கிறார். என்பதை நீண்ட நாள் கழித்து தெரிந்து கொண்டதும் அவரிடம் சென்று பேசலாம் என்று அவன் மனதில் நினைத்ததும் அவரே இவனை அழைத்தார்.

#15

#மகாமுனி

சக்திவேல் சாமிகளுக்கு நன்றாக ஆங்கிலம் தெரிந்திருந்தது மிகச்சாதாரணமாக ஆங்கிலத்தில் உரையாடினார் அவருக்கு இந்தியும் தெரிந்திருந்தது அவரைப் பார்த்தவுடனேயே அவனுக்கு மிகவும் பிடித்துப் போனது மற்ற சாமியார்களை போலல்லாமல் பார்ப்பதற்கு மிக நேர்த்தியான ஒரு அமைதியான தோற்றம் அவனை வசீகரித்தது. சுத்தமான காவி உடை நெற்றியில் விபூதி. விபூதி  வைப்பதற்கு ஒரு பை வைத்திருந்தார். அவரிடம் ஆசிர்வாதம் வாங்க வரும் அனைவருக்கும் அந்த பையில் இருந்து விபூதி வெளியில் எடுக்கும் போது ஒரு அற்புதமான நல்ல வாசனை வரும்.

தொடரும் ...

# அபி ராவணன்